تأثیر موسیقی درمانی بر توجه انتخابی کودکان دارای اختلال نارسایی توجه ـ بیش فعالی

هدف: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر موسیقی­درمانی بر توجه انتخابی کودکان دارای اختلال نقص­توجه ـ بیش­فعالی شهر شیراز در سال تحصیلی 88-89 بود. روش: این پژوهش که از نوع مطالعات تجربی ـ مداخله­ای بود به صورت پیش­آزمون ـ پس­آزمون با گروه کنترل انجام شد، 40 دانش­آموز پسر پایه­های چهارم و پنجم دارای اختلال نقص­توجه ـ بیش­فعالی بر اساس ملا­کهای تشخیصی dsmiv با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی تعادلی به دو گروه مساوی تقسیم شدند و مداخله فعالیتهای موسیقیایی (شامل برنامه موسیقی درمانی براساس نظریه ارف شولورک) در گروه آزمایش به مدت 12جلسه 90 دقیقه­ای اجرا شد. برای هر دو گروه قبل و بعد از اجرای مداخلات، آزمون توجه انتخابی (استروپ) که به صورت نرم­افزار تهیه شده بود به منظور سنجش توجه انتخابی اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده­ها برحسب روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تی وابسته صورت گرفت. یافته­ها: مقایسه میانگین نمرات در دو گروه کنترل و آزمایش دانش­آموزان دارای اختلال نقص­توجه ـ بیش­فعالی نشان د­اد که افزایش نمرات پس­آزمون در تمامی موارد (زمان واکنش و نمره تداخل) در گروه آزمایش بیش از گروه کنترل بود و تفاوت معناداری در زمان واکنش همخوان (0001/0p<)، ناهمخوان (0001/0p<) و نمره تداخل (007/0p<) مشاهده شد. نتیجه­گیری: با استناد به داده­های به دست آمده می­توان نتیجه گرفت، اجرای برنامه موسیقی­درمانی، بر توجه انتخابی دانش­آموزان دارای اختلال نقص­توجه  ـ  بیش­فعالی اثر مثبت دارد.